ارزیابی روایی سازه و پایایی ابزارهای سنجش سبک‌های یادگیری زبان انگلیسی

سال‌های بسیاری است که در برنامه‌ریزی آموزشی به تفاوت‌های فردی توجه شده است. یکی از شاخصه‌های تفاوت‌های فردی، سبک‌های یادگیری است. کارشناسان آموزش زبان انگلیسی، مانند سایر دست‌اندرکاران تعلیم و تربیت، می‌توانند با کشف سبک‌های یادگیری، برنامة آموزشی مناسبی را طراحی کنند. البته تولید ابزار پایا (reliable) و معتبر (valid) مسئله‌ای مهم در سنجش سبک‌های یادگیری فراگیران زبان انگلیسی (به عنوان زبان خارجی) است. در این مقاله نتایج اجرای دو پرسشنامة سبک‌های یادگیری موسوم به پرسشنامة برتری سبک‌های یادگیری ادراکی رید(Reid) و نشانگر سبک‌های یادگیری وینترگرست و دی کاپیوا (Wintergerst and DeCapua) گزارش می‌شود. پرسشنامة اول در سال 1987 تولید شده است و به اختصار PLSPQ نامیده می‌شود و پرسشنامة دوم در سال 2002 تولید شده است که به اختصار LSI خوانده می‌شود. هر دو پرسشنامه در اصل برای کسانی تدوین شده‌اند که انگلیسی زبان دوم آنهاست. نتایج این تحقیق – که با روش آماری تحلیل عامل تأییدی (confirmatory factor analysis ) و آلفای کرانباخ(Cronbach’s alpha ) بررسی شده است– نشان داد که PLSPQ روایی سازه ندارد و نیز پایایی آن از حد معمول کمتر است. اما LSI از حیث روایی سازه و پایایی قابل قبول است. از آن جایی که تعداد سؤالات LSI از PLSPQ کمتر است، می‌توان گفت که از نظر عملی ( practicality ) از PLSPQ بهتر است. بنابراین، می‌توان گفت که LSI بهتر از PLSPQ سبک‌های یادگیری را می‌سنجد. اهل فن می‌دانند که کمتر پرسشنامه یا آزمونی پیدا می‌شود که همة جوانب یک سازه را در بر گیرد. برای نمونه در پرسشنامة LSI به «شیوة استدلال» (استقراء/قیاس) توجه نشده است. از این رو پیشنهاد می‌شود، سؤالاتی برای سنجش این سازه به این پرسشنامه اضافه شود تا به غنای آن افزوده شود.